Μπερναντότ, Ζαν Μπατίστ Ζιλ

(Jean Baptiste Jules Bernadotte, Πο 1763 – Στοκχόλμη 1844). Γάλλος στρατηγός και κατόπιν βασιλιάς της Σουηδίας και της Νορβηγίας (1818-44). Κατατάχτηκε στον στρατό σε ηλικία 17 ετών· συνταγματάρχης το 1792 και στρατηγός διοικητής μεραρχίας το 1793, συνετέλεσε πολύ στη νίκη του Φλερί (1794). Υπαρχηγός του Ζουρντέν στη Γερμανία έως το 1796 και του Ναπολέοντα κατά την εκστρατεία της Ιταλίας (1797), στάλθηκε από τον τελευταίο πρεσβευτής στη Βιέννη (1798). Κατά τον πόλεμο της δεύτερης συμμαχίας, ανέλαβε πρώτα τη διοίκηση της στρατιάς του Ρήνου και ύστερα το υπουργείο Πολέμου (1799). Επειδή τον θεωρούσαν από τους καλύτερους στρατηγούς της Δημοκρατίας και πιθανό αντίπαλο του Ναπολέοντα, μετά τη 18η Μπριμέρ παραμερίστηκε κατά κάποιον τρόπο. Το 1804, πάντως, συμπεριλήφθηκε στον πρώτο κατάλογο στραταρχών και το 1805 ανέλαβε τη διοίκηση του σώματος της Μεγάλης Στρατιάς και του απονεμήθηκε ο τίτλος του πρίγκιπα του Ποντεκόρβο. Έξοχος στρατηγός στις εκστρατείες του 1806 και 1807, αποδέχτηκε το 1810 την αναγόρευσή του σε διάδοχο του σουηδικού θρόνου και εξαιτίας της αγανάκτησής του κατά του Ναπολέοντα. Χειραφετημένος ολοκληρωτικά από τη γαλλική κηδεμονία, όταν ο Βοναπάρτης, για να τον εκφοβίσει, κατέλαβε τη σουηδική Πομερανία, ο Μ. συνήψε συμμαχία με τον τσάρο της Ρωσίας Αλέξανδρο A’ (1812) και –αναλαμβάνοντας τη διοίκηση μιας συμμαχικής στρατιάς – υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της νίκης της Λειψίας, το 1813. Αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη διακυβέρνηση του βασιλείου, και το 1818 διαδέχτηκε τον Κάρολο ΙΓ’ με το όνομα Κάρολος ΙΔ’. Οι απόγονοί του αποτελούν τον βασιλικό οίκο της Σουηδίας. Ο Μπερναντότε, στρατάρχης της Γαλλίας και αργότερα βασιλιάς της Σουηδίας. Πίνακας του Ζεράρ.